Nieuws over Sonja 2004

Nieuws over Sonja

Nieuws uit 2003 en 2002

29 oktober 2004
Sonja is uitgeschakeld bij de NEC Wheelchair Tennis Masters. Ze verloor haar wedstrijd tegen de Thaise Sakhorn Khanthasit met 5-7, 1-6. Deze wedstrijd moest Sonja winnen om zich te plaatsen voor de halve finale. "Het ging in de eerste set erg gelijk op maar ik kwam iets tekort tegen Sakhorn om de eerste set te pakken" kijkt Sonja terug. "In de tweede set was het gauw bekeken omdat de concentratie wat weg was. Ondanks dat ik niet slecht speelde werd dat flink afgestraft: 1-6. Op dit niveau moet je echt alle zeilen bijzetten om te kunnen winnen." En daarmee is het toernooi voor Sonja helaas afgelopen.

Op 7 november vliegt Sonja naar Zuid Afrika als speler-ambassadeur van het ITF Wheelchair Tennis Silver Fund. Dit fonds helpt en ondersteunt minder ontwikkelde landen bij het opzetten van rolstoeltennis programma’s en door het schenken van rolstoelen en ander materiaal. Van jullie heeft Sonja al een aantal rackets en een rolstoel gekregen die ze dan mee kan nemen. Hartelijk bedankt daarvoor!!! Tijdens haar verblijf van een aantal dagen zal Johan Cruijff, die het fonds financieel steunt, een aantal projecten bezoeken. Daarna begint voor Sonja een pauze van enkele maanden en gaat ze zich volledig storten op haar afstudeerscriptie om haar studie kinderneuropsychologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam af te ronden. Zelfs de toernooien in Australië, waar het dan zo lekker warm is........., laat ze daarvoor schieten! We wensen Sonja veel succes bij het werken aan haar maatschappelijke carrière.

28 oktober 2004
Sonja heeft haar tweede poulewedstrijd tegen Maaike Smit gewonnen met 6-3, 3-6, 6-4. "Het ging wel redelijk goed" vond Sonja zelf na afloop. "In het begin van de eerste set maakte ik nogal wat fouten en kwam met 1-3 achter. Maar daarna ging het lekker en maakte ik vijf games op rij en won met 6-3. De tweede set ging het weer wat minder en was voor Maaike met 3-6, maar de derde set zaten mijn slagen er echt lekker op en won ik met 6-4.
Donderdag om 12.00 uur speelt Sonja tegen Sakhorn Khantasit uit Thailand. Dat is een sleutelwedstrijd: allebei hebben ze verloren van Jiske Griffioen en allebei hebben ze gewonnen van Maaike Smit. De winnaar van deze partij gaat door naar de halve finale, voor de ander is het toernooi afgelopen. Dat wordt dus spannend. We houden jullie op de hoogte.

27 oktober 2004
Deze week worden in Amersfoort de NEC Wheelchair Tennis Masters gehouden. Aan dit wereldkampioenschap rolstoeltennis wordt door de beste acht spelers en speelsters deelgenomen. Daar hoort Sonja uiteraard ook bij.

Sonja heeft bij de loting een vrij zware poule getroffen, al zijn er uiteraard alleen maar toppers. Haar poule bestaat verder uit Maaike Smit (NED), Jiske Griffioen (NED) en Sakhorn Khanthasit (Thailand). De andere poule bestaat uit Esther Vergeer (NED), Sharon Walraven (NED), Florence Gravellier (FRA) en Britta Siegers (GER).

Sonja's eerste wedstrijd op dinsdagavond was tegen haar Paralympics dubbelpartner Jiske Griffioen. Sonja begon heel voortvarend en haalde de eerste set binnen met 6-3. Allebei zijn het hardhitters en het was voor het publiek dan ook genieten van de onwaarschijnlijk harde ballen die over de baan vlogen. In de tweede set begon Sonja meer fouten te maken en nam Joiske het initiatief over: 1-6. Ook in de derde set kon Sonja niet voldoende druk opbouwen. Ze kwam van 1-3 terug op 3-3 maar toen stoomde Jiske door naar 3-6.

Vandaag, woensdag, speelt Sonja na 17.30 uur tegen Maaike Smit.

De Masters zijn een unieke gelegenheid om onze zilveren medaillewinnares te zien spelen. Bovendien vindt Sonja het heel erg leuk om door jullie aangemoedigd te worden.

De wedstrijden worden gehouden in Sportingclub Bokkeduinen Sportpark Bokkeduinen 11 3819 BD Amersfoort Uitslagen, een routebeschrijving, nieuws en andere gegevens zijn te vinden op www.wheelchairtennis.nl
Tot ziens in Amersfoort?

20 oktober 2004
Sonja is nog niet helemaal bekomen van de emoties en de vermoeienissen van de Paralympics. Op de US Open overleefde ze in het enkelspel ternauwernood de eerste ronde maar kwam gelukkig met de schrik vrij. Tegen een ongeplaatste Amerikaanse verloor ze de eerste set met 4-6 en werd het de tweede set tiebreak. Sonja's ervaring gaf de doorslag en ze won de derde set gemakkelijk met 6-0. "Het was een vreemde ervaring," vertelt Sonja na afloop "ik wist even gewoon niet meer hoe ik moest tennissen en ik voel me heel moe." Dat brak haar ook op in de halve finale tegen Maaike Smit. Na een gewonnen eerste set kon ze daarna geen vuist meer maken: 6-2, 3-6, 3-6.

In het dubbelspel samen met Korie Homan bereikte ze de finale. Dat werd een Nederlands onderonsje tegen Maaike Smit en Jiske Griffioen die uiteindelijk de sterksten bleken: 3-6, 2-6. Komend jaar zal Sonja zoveel mogelijk met Korie een vast dubbelteam vormen.

Sonja sluit het seizoen af met de prestigieuze NEC Wheelchair Tennis Masters, een invitatietoernooi voor de beste spelers van de wereld, dat van 26 t/m 31 oktober in Amersfoort wordt gehouden

Paralympics 2004

7 september 2004
De deelname van Sonja aan de Citta di Livorno in Italië was voor haar en de rest van het Nederlands Paralympisch team een goed voorproefje voor Athene met hoge temperaturen die opliepen tot wel 36 °C. In het enkelspel verloor Sonja in de halve finale van Sharon Walraven met 6-7(3), 2-6. "Ik speelde in de eerste set een goede wedstrijd" vertelt Sonja " maar in de tweede set werd ik moe". Dat zijn de naweeën van een zware verkoudheid die met antibiotica bestreden is. In het dubbelspel bereikte ze samen met Sharon de finale na een moeizame zege op de Koreanen Myung-Hee Hwang en Young Suk Hong 76(3), 75. De 1-6, 1-6 uitslag van de finale tegen Esther Vergeer en Maaike Smit was enigszins geflatteerd, want Sonja en Sharon hadden behoorlijk tegenspel geboden.

Donderdag vertrekt het hele Paralympisch team naar Malta voor een laatste trainingskamp en dan gaat het gebeuren! Sonja kijkt er naar uit.

26 juli 2004
Sonja is bij de British Open in Nottingham gestrand in de halve finale van dit Super Series toernooi. Geplaagd door een stevige verkoudheid verloor ze van de als tweede geplaatste Daniela di Toro met 3-6, 3-6 in een vlakke wedstrijd, waarmee ze haar finaleplaats van vorig jaar jammergenoeg niet kon prolongeren. Samen met Sharon Walraven werd Sonja in de kwartfinale van het dubbelspel uitgeschakeld door het Zwitserse duo Sandra Kalt en Karin Suter-Erath met 2-6, 5-7. Sonja kan nu van enkele weken rust genieten voordat de laatste voorbereidingen voor de Paralymics beginnen: een CS1 toernooi in Livorno, Italië en een trainingskamp op Malta, waarna het Nederlandse team direct doorreist wordt naar Athene.

12 juli 2004

Sonja heeft bij de Dutch Open in Rotterdam tweemaal de finale bereikt. In het enkelspel plaatste ze zich voor de eindstrijd door een zwaarbevochten zenuwslopende zege op Daniela di Toro, de nummer twee van de wereld, met 6-4, 3-6, 6-4. Sonja heeft al vaak tegen Danni gespeeld waarbij Danni de meeste keren aan het langste eind trok: 17-5, maar voor 2004 staat de score op 2-2, dus dat ziet er beslist goed uit.
In de finale speelde Sonja tegen Esther Vergeer maar die was een klasse apart: 2-6, 0-6. "Ik speelde goed tennis", vertelt Sonja na afloop, "maar Esther was gewoon beter en daardoor kreeg ik helemaal geen kans om het spel te maken. Best wel frustrerend".
De finale van het dubbelspel ging tussen de twee Nederlandse Paralympische dubbelteams. Sonja en Sharon Walraven werden daarin met klein verschil verschil verslagen door Esther Vergeer en Maaike Smit met 3-6, 3-6.

5 juli 2004
Sonja heeft in Parijs de French Open titel geprolongeerd. In een enerverende driesetter versloeg ze in de finale van dit CS1 toernooi de Japanse Mie Yaosa. In de derde set werkte Sonja aangevuurd door het enthousiaste publiek een achterstand van 2-5 weg en wist tenslotte in de tiebreak de winst te pakken: 3-6, 6-3, 7-6(7-1). Vanwege de regen werd de wedstrijd binnen gespeeld.
Helemaal lekker ging het van tevoren niet omdat Sonja eerder in de week last had van een rib die een beetje verschoven was. Daar stond ze 's morgens mee op en werd later op de dag na het dubbelspel recht gezet. Door dat kraken is het weefsel eromheen gaan ontsteken maar met ontstekingsremmende middelen en pijnstillers is het gelukkig toch weer goed gekomen. In het dubbelspel bereikte Sonja samen met Sharon Walraven, haar dubbelpartner voor de Paraympics, eveneens de finale. Die verloren ze echter van het Japans-Duitse duo Mie Yaos/Britta Siegers met 4-6, 3-6.

4 juni 2004
Sonja is op de USTA Roho Gateway Classic in St. Louis (USA) als tweede geëindigd. In de finale van dit CS1 toernooi verloor ze in drie sets van Sharon Walraven met 3-6, 6-4, 6-7(4). Dat was flink balen voor Sonja die toch als favoriet aan de wedstrijd begonnen was. Het was een erg gelijk opgaande wedstrijd, maar in de derde set sloeg Sonja een aantal dubbele fouten op haar service waardoor Sharon tenslotte in de tiebreak de wedstrijd in haar voordeel kon beslissen.
In de dubbelspelfinale hadden Sonja en Sharon Walraven de nodige moeite met het Amerikaanse duo Sharon Clark en Kaitlyn Verfuerth, maar wisten er in drie sets toch de winst uit te slepen: 6-1, 4-6, 6-4.

Omdat het een indoortoernooi was, had het weer geen invloed op het speelschema. Dat was maar goed ook, want in het begin van de week onweerde het een paar keer flink. Later in de week ging zelfs een aantal malen het alarm af voor tornado's. St. Louis ligt in de zogenaamde "Tornado alley". Iedereen moest dan naar een schuilkelder tot het sein veilig gegeven werd. "Ik heb nog nooit zo'n inktzwarte luchten gezien" schrijft Sonja. "Het is echt heel spookachtig".

18 mei 2004
Op de Japan Open heeft Sonja in het enkelspel de halve finale bereikt. Tegen Daniela di Toro had ze echter weinig in te brengen en verloor met 2-6, 1-6. “Ik speelde goed, daar lag het niet aan” vertelt Sonja aan de telefoon, “maar Danni was gewoon een stuk beter en ik kon daar weinig aan doen”.
Samen met Sharon Walraven brachten ze het in het dubbelspel tot de finale tegen Esther Vergeer en Jiske Griffioen. Dat werd een wedstrijd van knallen tegen de ballen. Maar wat op voorhand een spannende wedstrijd beloofde te worden werd het tegendeel: Sonja en Sharon maakten niets dan forced en unforced errors in de eerste set en verloren met 0-6. Helaas was de tweede set al niet beter, waarin Esther en Jiske te sterk en te constant voor hen bleken en ze geen enkele game konden pakken.

14 mei 2004
Op basis van de internationale ranglijst heeft de KNLTB een aantal spelers voorgedragen voor de Paralympische Spelen 2004 van Athene. Daar hoorde Sonja ook bij. Met haar uitstekende derde plaats op de wereldranglijst in het enkelspel en als tweede hoogstgeplaaste Nederlandse achter Esther Vergeer heeft Sonja dat ook dubbel en dwars verdiend.

Inmiddels hebben we het bericht gekregen dat de voordracht van Sonja door het NOC*NSF is overgenomen. Daarmee is de nominatie van Sonja definitief!!!!!!!

Van de dames gaan Esther Vergeer, Sonja, Maaike Smit en Sharon Walraven. Jiske Griffioen is voorgedragen als reserve. Bij de heren gaan Robin Ammerlaan en Erik Stuurman. Bij de Quads Bas van Erp. De voordracht van Monique de Beer is aangehouden vanwege de classificatieprocedure rond de nummer drie van de wereld.
In het dubbelspel zal Sonja samen met Sharon Walraven een team vormen en ook in deze klasse heeft ze beslist medaillekansen.

We kijken dan ook met spanning uit naar de Paralympics die van 17 t/m 28 september in Athene worden gehouden.

15 april 2004
Sonja is bij de Florida Open al in de kwartfinales gestrand.
In het enkelspel verloor ze van sterk opkomend talent Jiske Griffioen in drie sets met 4-6, 7-6(5), 3-6. "Het was een redelijke wedstrijd", analyseert Sonja. "Ik speelde tactisch OK, bewaarde de rust, maar mijn slagen liepen niet goed zodat ik veel ballen miste. Ik heb Jiske zeker niet onderschat, ze is aan een hele sterke opmars bezig en is inmiddels gestegen naar de zesde plaats op de ranglijst."

Over het dubbelspel samen met Sharon Walraven was Sonja heel kort: "Ik speelde erg slecht." De wedstrijd tegen de Japanse Yuka Chokyo en Mie Yaosa werd verloren met 6-7, 0-6.

Deze week heeft de ITF de lijst bekend gemaakt van spelers die zich gekwalificeerd hebben voor de Paralympics in Athene. Met haar derde plaats op de wereldranglijst heeft Sonja zich samen met no.1 Esther Vergeer direct geplaatst. Een heel verschil met de stress van vier jaar geleden toen Sonja afhankelijk was van de toekenning van een wild card. De volgende stap is dat de nominaties door de KNLTB en het NOC*NSF formeel worden bekrachtigd.

5 april 2004
Sonja heeft in Key Biscayne (USA) tweemaal de halve finale bereikt van de Nasdaq 100 Open Championships. Dit invitatietoernooi voor de beste acht dames en zestien heren van de wereld wordt parallel gehouden aan het ATP toernooi.

In de halve finale van het enkelspel trok Sonja tegen Daniela di Toro net aan het kortste eind en verloor met 4-6, 5-7. "We speelden allebei heel goed en de wedstrijd ging dan ook heel gelijk op", vertelt Sonja. "Ik had zeker ook kansen, maar op enkele belangrijke punten ging het net fout. Je hebt dat wel eens, dat de bal dan precies aan de verkeerde kant van de lijn valt. Ik speelde heel gedisciplineerd en waar dat dan aan ligt, daar kun je niet de hand op leggen, gewoon pech. Maar toch frustrerend om te verliezen."

In het dubbelspel verloor Sonja samen met Sharon Walraven eveneens in de halve finale van het Australisch/Amerikaanse duo Daniela di Toro/Sharon Clark met 2-6, 3-6.

9 maart 2004
In de eerste week van maart heeft Sonja als speler-ambassadrice van het ITF Wheelchair Tennis Silverfund een tweede bezoek aan Zuid-Afrika gebracht. Samen met coach John Noakes en met hulp van locale mensen heeft Sonja in Pretoria een week lang training gegegeven aan een aantal Zuid-Afrikaanse rolstoeltennissers. Het was heel vermoeiend, zowel voor hen als voor de spelers om de hele dag intensief met rolstoeltennis bezig te zijn, maar aan het einde van de week was iedereen heel tevreden over het resultaat en de vorderingen die gemaakt zijn. Twee Zuid-Afrikaanse spelers krijgen van de ITF een wildcard om aan de Paralympische Spelen mee te doen, waarmee ongetwijfeld een flinke impuls wordt gegeven aan het van de grond tillen van deze fantastische sport in het Afrikaanse werelddeel.

16 februari 2004
Sonja heeft in Melbourne een geweldige prestatie geleverd bij het Australian Open Super Series toernooi, te vergelijken met een Grand Slam.
Bij extreme hitte versloeg ze in de halve finale van het enkelspel de thuisfavoriet en tweede van de wereld Daniela di Toro met 7-6(10), 3-6, 6-0. "Ik begon eigenlijk helemaal niet fris aan de wedstrijd" vertelt Sonja. "Vanwege de grote hitte met temperaturen tot 41 graden zou er een aangepast speelschema komen, maar dat was pas 's avonds tegen middernacht bekend en ik moest 's morgens al rond zes uur op omdat ik om kwart over acht moest spelen. In de eerste set stond ik al meteen met 2-0 achter maar wist dat om te zetten in een 4-2 voorsprong. Danni kwam weer terug en kreeg zelfs twee setpoints. De tiebreak was superspannend met wisselende kansen. Ik serveerde zelfs twee keer een dubbele fout op eigen setpoint, maar toch wist ik te winnen met 12-10. Alleen de eerste set al duurde 1 uur en 20 minuten. De tweede set won Danni met 3-6, maar in de derde set maakte ze door vermoeidheid veel fouten. Ik kon ik me goed blijven concentreren en met 6-0 winnen."
De daaropvolgende dubbel, samen met Amerikaanse gelegenheidspartner Sharon Clark, werd opnieuw een driesetter. Die werd met 2-6, 6-3, 6-1 gewonnen van het Zwitsers-Duitse duo Sandra Kalt en Britta Siegers. Alles bij elkaar had Sonja zes uur bij die hitte op de baan gestaan en ze was dan ook doodmoe.
In de finale was Sonja nog niet helemaal hersteld van de vermoeienissen van de vorige dag. "Alles voelde heel zwaar aan en ik had flink spierpijn, maar de fysiotherapeuten hebben me aardig opgelapt". Maar toch kon Sonja in de finale tegen Esther Vergeer niet voldoende druk maken en werd het 1-6, 3-6.
Ook het dubbelspel werd verloren van Esther Vergeer en Maaike Smit met 3-6, 2-6.
Sonja heeft wel laten zien dat ze in staat is om uitstekend te presteren onder de extreme condities die ook in Athene kunnen optreden.

9 februari 2004
Sonja is in haar favoriete stad Sydney achtervolgd door blessures. In het enkelspel verloor Sonja in de eerste ronde van de Zwitserse Karin Suter-Erath. Zelf schrijft ze daarover:
"Nou dit toernooi lijkt wel verdacht veel op vorig jaar....weer in de eerste ronde tegen Karin Erath....weer veel te veel wind....en weer dik verloren. Het was 1-6, 2-6. Zij speelt goed met de wind en ik heb er nog altijd veel moeite mee. Bovendien heb ik nog steeds last van mijn nek en schouder. Vanochtend bij de fysio geweest en laten behandelen en morgenochtend moet ik weer terug komen. Het goede aan verliezen is dat ik nu de rest van de week rustig aan kan doen, dubbelen is toch minder vermoeiend, en dan hopelijk zo snel mogelijk weer helemaal herstel ipv dat het blijft sudderen. Het laatste wat ik wil is een chronische blessure. Voor de rest is het wel gezellig. Er zijn ontzettend veel mensen en de stad blijft natuurlijk leuk. Ik denk niet dat ik nog echt ergens naartoe ga maar het is al leuk om 's avonds bij de haven wat te gaan eten".
Maar helaas moest Sonja zich ook terugtrekken uit het dubbelspel omdat haar partner Sharon Walraven in het enkelspel door de hoge temperatuur en de extreme vochtigheid oververhit raakte en enkele dagen in het ziekenhuis belandde. De ontsteking in Sonja's schouder is inmiddels verdwenen door fysiotherapie in combinatie met medicijnen en Sonja verwacht de komende week weer volkomen fit te zijn voor de Australian Open in Melbourne.

3 februari 2004
De Wheelchair Tennis Classic 8's is een invitatietoernooi voor de beste acht dames en heren van de wereld en werd afgelopen week tegelijkertijd gespeeld met het Australian Open Grand Slam toernooi in Melbourne. In het enkelspel had Sonja de slechtst denkbare loting en speelde al in de eerste ronde tegen de nummer een geplaatste Esther Vergeer. Sonja verloor de wedstrijd vrij kansloos met 2-6, 2-6. In het dubbelspel bereikte Sonja samen met Sharon Walraven de finale. Dat werd een Nederlands onderonsje met Esther Vergeer en Maaike Smit als tegenstanders. De eerste set ging met 3-6 verloren, maar in de tweede set werden Sharon en Sonja steeds beter en verloren krap met 6-7 (3-7) in de tiebreak. Sonja en Sharon speelden voor het eerst sinds lange tijd weer samen en het is de bedoeling dat ze ook de rest van het seizoen samen dubbelen.
Eerder in de week maakte Sonja een boottocht in Nieuw-Zeeland met een groepje van de Nederlandse World Team Cup delegatie om walvissen te gaan kijken. Ze hebben inderdaad twee walvissen gezien. Een werkelijk imponerend gezicht, maar Sonja heeft het niet allemaal volledig meegekregen. Ze had het zelf steeds behoorlijk druk met het voeren van de vissen.
Daarnaast heeft ze afgelopen week behoorlijk last gehad van een ontstoken schouder en stijve nek. Sonja heeft medicijnen gekregen en de nodige uren bij de fysiotherapeut doorgebracht en verwacht bij de komende Sydney Summer Open weer helemaal fit te zijn.

26 januari 2004

Samen met het Nederlandse damesteam heeft Sonja voor de vijfde keer in haar tenniscarriere de Invacare World Team Cup gewonnen. Dit wereldkampioenschap voor landenteams, wat te vergelijken is met de Davis Cup en Fed Cup, werd afgelopen week in Christchurch, Nieuw-Zeeland gehouden met teams uit meer dan 30 landen. Het als eerste geplaatste Nederlandse team met coaches Aad Zwaan en Ton Janssen bereikte zonder setverlies de finales tegen het als vierde geplaatste Zwitserland. In de finale won Sonja gemakkelijk van Sandra Kalt met 6-1, 6-2. Teamgenoot Esther Vergeer maakte vervolgens het karwei af en won al even gemakkelijk met dezelfde cijfers van Karin Suter-Erath. Het dubbelspel werd toen niet meer gespeeld, de winst was immers binnen. De overige teamleden waren Maaike Smit en Jiske Griffioen.
De dominantie van het Nederlandse rolstoeltennis werd verder onderstreept door de titelwinst van het herenteam en het juniorteam en de finaleplaats van het Quad team.

16 januari 2004

Begin november is Sonja twee weken in Zuid Afrika geweest as speler-ambassadeur van het ITF Wheelchair Tennis Silver Fund. Dit fonds helpt en ondersteunt minder ontwikkelde landen bij het opzetten van rolstoeltennis programma's door het schenken van rolstoelen en ander materiaal. Een ervaren coach, in dit geval John Noakes, bezocht het land gedurende acht weken, geassisteerd door een speler-ambassadeur.

Het fonds wordt gesteund door de Johan Cruyff Stichting en het Nederlandse ministerie van sport.

Onderstaand volgen enkele indrukken van Sonja.

Hoewel ik een hoop had gehoord over het land, had ik er geen goed idee van hoe het land echt zou zijn. Ik wist dat de verschillen tussen rijk en arm groot zouden zijn, maar ik had me nooit voor kunnen stellen hoe het is als de eerste wereld en derde wereld in één land gemengd zijn.

De eerste week bezochten we in Kaapstad een heleboel scholen. We werkten met niet-gehandicapte blanke kinderen en met gehandicapte zwarte en gekleurde kinderen. Het verschil tussen de twee groepen is enorm. De zwarte kinderen zijn achtergesteld en een handicap maakt hun levensomstandigheden nog zwaarder. Toen de kinderen me voor het eerst zagen wilden ze mijn rolstoel aanraken, zo verbaasd waren ze om zo'n mooie rolstoel te zien. De tweede week gingen we naar Johannesburgen. Daar werkten we met meer verschillende soorten groepen. We hadden de mogelijkheid om Soweto te bezoeken en gaven er zelfs een clinic bij een school midden tussen de shacks. Toen ik deze wereld zag, die zo verschilt met die waar ik in leef, realiseerde ik me wat een geluk ik heb, maar het liet me ook zien dat de bezieling van mensen weinig te maken heeft met de omstandigheden waarin ze leven. De moed en het enthousiasme was overweldigend en hartverwarmend en motiveerde me enorm om alles te doen wat ik enigszins kon om ze te helpen om een van hun dromen waar te maken........rolstoeltennis spelen.

Wat het meest indruk op me gemaakt heeft in Zuid Afrika was de bezieling van de mensen. Ze waren heel leergierig en werkten hard om hun doel te bereiken. Ondanks dat ze weinig hadden geloofden ze in zichzelf en probeerden manieren te vinden om dingen te verandere zodat dingen die onmogelijk voor hen leken toch mogelijk werden.

Een van de dingen die me altijd bij zullen blijven waren een paar kinderen in de straten van Soweto. Ze zagen ons tennis spelen en we nodigden ze uit om met de clinic mee te doen. Na de clinic gaven we alle kinderen een tennisbal, waar ze erg blij mee waren. Een paar kinderen kwamen vragen of ze een tennisbal mochten hebben, maar toen ik vroeg of ze er al een hadden gehad waren ze eerlijk en zeiden dat dat inderdaad het geval was. Ik weet dat een heleboel kinderen die bijna alles kunnen krijgen, zouden jokken voor nog een bal. Deze kinderen, die op straat wijs zijn geworden, weten best wel hoe ze aan dingen kunnen komen, maar waren zo blij met wat ze kregen dat ze niet oneerlijk wilden zijn.

Iets anders wat grote indruk op me gemaakt heeft was Rafael, een knul van 24 jaar uit een van de Townships rond Johannesburg. Hij is spastisch en heeft weinig coordinatie. Maar twee uur aan een stuk bleef hij zo hard als hij kon proberen om die tennisbal over het net te leren slaan. Hij bleef maar zeggen hoe ongelooflijk het was dat hij echt aan het tennissen was en droomde dat hij naar mijn land zou komen om met mij te tennissen. We zetten hem in een van de sportstoelen die we hadden meegebracht en hij straalde helemaal. We lieten hem zelfs duwoefeningen doen en toen ik even wilde pauzeren om wat te drinken weigerde hij en wilde doorgaan!

Ik ben er zeker van dat mijn bezoek een groot verschil heeft gemaakt voor deze achtergestelde kinderen. De reacties van de kinderen waren hartverwarmend. Het was duidelijk dat ze een hoop lol hadden en het zien dat ze ook aan sport konden doen was een grote stimulans voor hun zelfvertrouwen. Ze waardeerden het enorm dat mensen uit een ver land speciaal overkwamen om aandacht aan hen te geven en hen te helpen. Een hoop kinderen vroegen mijn om mijn telefoonnummer, in een oogwenk was ik hun held geworden.

Het gaat over zoeel meer dan alleen over tennis. Ik denk dat het voor hen heel belangrijk is om te zien dat het hebben van een handicap je niet zo heel veel verschilend maakt van de rest van de mensen. En natuurlijk maakte het materiaal en de gratis coaches waar we voor zorgen een enorm verschil met wat ze nu kunen doen. Er zijn wel niet altijd tennisbanen bij de scholen, maar een schoolhal en wat geïmproviseerde tennisnetten kunnen ook heel leuk zijn!

Als je al zo'n klein stukje van al mijn ervaringen leest zal het wel duidelijk zijn dat ik heel graag nog andere projecten wil bezoeken. Ik heb nu gezien hoeveel er kan veranderen door een paar weken ondersteuning door het Silver Fund. Het is heel erg dankbaar werk en ik voel een sterke band met het werk dat ik daar gedaan heb. Ik beloofde al om de eerste speler te zijn die zich in zal schrijven zo gauw ze een Zuid Afrika Open hebben!